Νιαρ Νιουρ! (μτφ: γυρίσαμε!)

Οι φετινές διακοπές δεν προέβλεπαν παρά λίγες μόνο μέρες ξεκούρασης στο χωριό μου στην Αρκαδία. Ωστόσο, ένα γεγονός που μας συνέβει πριν φύγουμε, από αυτά που περνάνε στα ψιλά του αστυνομικού δελτίου, μας ανάγκασε να αναζητήσουμε περισσότερες μέρες φυγής και ηρεμίας.

Πήγαμε τελικά στο χωριό αλλά μόνο ηρεμία δεν βρήκαμε!

Ελαιοχώρι Αρκαδίας. Την μέρα που πήγαμε ήταν ανάστατο από την εξαφάνιση ενός 11χρονου κοριτσιού. Η εξέλιξη συγκλόνισε το πανελλήνιο, ο Αλβανός της διπλανής πόρτας είχε δολοφονήσει την μικρή... Το κλίμα ήταν βαρύ και έπρεπε επειγόντως να βρεθεί εναλλακτικό σχέδιο διακοπών:

Από την ορεινή Αρκαδία φεύγουμε για Αλόννησο!
Στη μέση του Αιγαίου πιστεύαμε ότι θα βρούμε την πολυπόθητη ηρεμία. Αν εξαιρέσουμε ότι πατώντας στην Αλόννησο το λιμάνι ήταν γεμάτο από λιμενικούς και αστυνομικούς, και στον ουρανό έκοβε βόλτες το ελικόπτερο της αστυνομίας, είχε διαπραχθεί μια ληστεία σε τράπεζα και είχε πέσει πιστολίδι, κατά τα άλλα είχαμε μια ωραία ατμόσφαιρα!
Ευτυχώς η κατάσταση δεν συνεχίστηκε...

Σε περασμένες διακοπές κύριος στόχος ήταν να περιλαμβάνουν και ραδιοερασιτεχνική δράση. Φέτος λόγω των γεγονότων το ζητούμενο ήταν μόνο ξεκούραση, έτσι δεν πήρα μαζί μου το παραμικρό από ασυρμάτους και κεραίες.
Παρόλα αυτά στο νησί είδα μεταξύ άλλων και δυο κεραίες κατευθυνόμενες διμετρικές, στακαρισμένες σε απόσταση μεταξύ τους περίπου στο μέτρο!!! Κάθετες!!! Έμεινα με την απορία... κι ακόμα ξύνομαι...

Και αν με ρωτήσετε για την Αλόννησο τη γενική εντύπωση; Γατιά! Πολλά γατιά! Πάρα πολλά γατιά... Ο Αλέκος το καταχάρηκε! Κι εμείς!

Καλό φθινόπωρο σε όλους...