Όταν πριν λίγο καιρό έμαθα για την ιδέα των δυο συναδέλφων περί
QSO party στα 2Μ, άρχισα να κάνω σχέδια. Μου ερχόταν «κουτί» μέσα στο φθινόπωρο, να κάνω δυο σημαντικές δοκιμές, αλλιώς θα έπρεπε να περιμένω το επόμενο καλοκαίρι. Με την σκέψη ότι τόσα χρόνια κουβαλάω ένα FT-897 στο σακίδιο μου, μαζί με τις μπαταρίες του, αλλά πάντα χρησιμοποιώ 2-5W για τις επαφές μου, αγόρασα ένα FT-817. Το μικρό βάρος του θα ήταν μεγάλο πλεονέκτημα για την ορειβασία, η
αυτονομία και η ικανότητα του να φέρει σε πέρας
μακρινές επαφές όμως ήταν ακόμα
υπό εξέταση.

Το δεύτερο που ήθελα να δοκιμάσω, ήταν μια καινούρια κεραία που έφτιαξα το καλοκαίρι –
κεραία κορυφής την ονόμασα- με σκοπό να μεταφέρεται εύκολα στο σακίδιο και να την χρησιμοποιώ πλέον από τα βουνά. Το καλοκαίρι την είχα χρησιμοποιήσει και είχα τις πρώτες θετικές ενδείξεις, στην πράξη όμως στο βουνό δεν είχε πάει ακόμα. Στην εν λόγω κεραία έθεσα ως στόχο α) να συναρμολογείται χωρίς εργαλεία β) να έχει ελάχιστο βάρος και όγκο έως 1,1μ και γ) να έχει καλή απολαβή. Το κυριότερο προσόν της κατασκευής είναι ο ελάχιστος χρόνος που χρειάζεται για να βγει από το σακίδιο και να στηθεί, μαζί με τον 5μετρο ιστό σε 2 λεπτά!! Θα κάνω ξεχωριστή ανάρτηση κάποια στιγμή με λεπτομέρειες…
Αν και υπολόγιζα να πάω με το αυτοκίνητο σε κάποιο κοντινό ύψωμα, ο άριστος καιρός του σαββατοκύριακου με παρότρυνε να συνδυάσω το event με ορειβασία. Το πρωί της Κυριακής έφτασα στους νότιους πρόποδες του Παρθενίου όρους, άφησα το αμάξι, και με ένα πολύ ελαφρύτερο σακίδιο από προηγούμενες φορές, άρχισα την ανάβαση.
Το Παρθένιο όρος δεν έχει μονοπάτια! Όσες φορές και αν έχω ανέβει, το κάνω πάντα από διαφορετική πλευρά μήπως ανακαλύψω κάποια στιγμή την ιδανική πορεία… Χθες προτίμησα να περάσω μέσα από μια καμένη προ ετών έκταση, που έχει μόνο χαμηλή βλάστηση. Ευτυχώς για το βουνό αυτή η έκταση είναι περιορισμένη, οπότε από ένα σημείο και μετά τα πουρνάρια και τα βράχια δυσκολεύουν αρκετά την ανάβαση, ειδικά αν μεταφέρεις και ογκώδη, όπως το σακίδιο και η κεραία.

Αφού ξύπνησα κάθε αλεπού και χελώνα που κατοικοεδρεύει στο βουνό, έφτασα στην νότια κορυφή μετά από δυο ώρες. Στο σημείο που θα έστηνα τον σταθμό ήταν
ερείπια φρυκτωρίας, τα είχα ανακαλύψει τυχαία πριν μερικά χρόνια και τα γνωστοποίησα στην αρχαιολογική υπηρεσία στην Τρίπολη, για να μου επιβεβαιώσουν και οι καθ’ ύλην αρμόδιοι τότε αφού πήγαν στο σημείο, ότι όντως ήταν φρυκτωρία. 1200 μέτρα υψόμετρο!
Έστησα την κεραία και γύρισα προς Αθήνα, να δω καταρχάς αν υπήρχε κίνηση. Ήδη ήταν 11:30 τοπική. Με ενθουσίασε το γεγονός, ότι τουλάχιστον στην αρχή,
δεν είχαν μαζευτεί όλοι στο 144,300. Πιο πάνω ήταν σταθμοί από Πάρνηθα, από Αθήνα, από Ξυλόκαστρο κλπ. Αν και κάποιοι είχαν κάθετη πόλωση και εγώ –εννοείται- οριζόντια, η απόσταση ήταν μικρή περίπου 120χλμ οπότε οι επαφές γίνονταν με σχετική ευκολία. Από αυτή την κατεύθυνση λοιπόν έκανα επαφή με τους
SV1QT, SV1IZR, SW1KWG, SW1IYB, SW1IXK, SV3AUW/1, τον Κώστα
SW1OAA από την Κέα, και τους party animals
SW1JGW και
SV1GRN (με το κακό συναπάντημα) από την Πάρνηθα.

Δεν μπόρεσα να κάνω επαφή με τον Μάκη
SV1NK παρά τις επίμονες προσπάθειες, τον άκουγα μέχρι 59 αλλά
δεν με άκουγε καθόλου!!! Αυτό με έβαλε σε υποψίες για τυχόν αστοχία της κεραίας ή αδυναμίας των 2,5W του FT817 οπότε έστρεψα προς άλλη κατεύθυνση και έκανα επαφή με τον
SV3IEG ο οποίος βρισκόταν επίσης QRP στο όρος Παναχαϊκό. Αμέσως μετά τον Μιχάλη
SV3GKE/8 από την Λευκάδα! Αυτό που μου επιβεβαίωσε όμως ότι όλα ήταν καλά, ήταν μια επαφή που έκανα με Ιταλικό σταθμό στα
600χλμ απόσταση!! Αφού άρχισα να τον ακούω έως 52 να καλεί στο 144,290 και με ένα εξαιρετικά αργό QSB που τον ανέβαζε μέχρι 53 ή τον βύθιζε στο θόρυβο, μετά από προσπάθεια 30λεπτών (και συνεχείς επικλήσεις στον Ερμή) έκανα επαφή με τον
Ι8ΚRO από το
JM88FW. Συνέχισε να ακούγεται μέχρι που ξέστησα τον σταθμό!!
Απόλυτα ικανοποιημένος πλέον από τον εξοπλισμό μου, έκανα και μια επαφή με Κρήτη
SV9GPV και άρχισα να μαζεύω.
Συμπεράσματα:
Α) Όταν μειώνουμε δραστικά την ισχύ για λόγους φορητότητας, θα πρέπει να υποστηρίζουμε τον σταθμό μας με καλή κεραία που θα αναπληρώσει την ισχύ.
Β) Καλό είναι να έχουμε μαζί και το χειριστήριο (λόγω βάρους δεν το είχα) που θα βοηθήσει σε μια επαφή στο όριο του θορύβου, να την κάνουμε σε CW αντί να περιμένουμε να ανέβει η διάδοση για SSB.
Γ) Η αυτονομία του 817 είναι άνετη για επαφές τέτοιου είδους, εφόσον δεν χρησιμοποιούμε FM.
Δ) Τα κρακεράκια είναι άριστη πηγή ενέργειας για ορειβασία!
Ε) Οι χελώνες ενώ δεν τρέχουν, αν δουν άνθρωπο μπροστά τους κάνουν έναν ήχο σαν λαχανιασμένες!!
Στ) Το απότομα κατηφορικό έδαφος μιας καμένης περιοχής γλυστράει και αν είσαι φορτωμένος με κεραία ιστό και ft-817, τρως τούμπα!

Ευχαριστήθηκα πολύ το
“144MHz QSO Party”, εύχομαι να καθιερωθεί τα επόμενα χρόνια (
αφού εξεταστεί το θέμα της ημερομηνίας, χθες ήμουν με κοντομάνικο στα 1200μέτρα πράγμα που δεν συμβαίνει συχνά τέλη Νοέμβρη!), θέλω να ευχαριστήσω τους εμπνευστές για την
επιτυχημένη πρωτοβουλία τους γιατί μου έδωσαν την αφορμή για μια καταπληκτική εξόρμηση!
Μέχρι το επόμενο VHF event, '73
SV1BJY/3/P
KM17GK 1200m A.S.L.