Όταν δε, πρόκειται για σύλλογο, αυτός είναι εγκεφαλικά νεκρός, όσο η λειτουργία του στηρίζεται επίσης σε τεχνητές παρατάσεις, επιστρατεύοντας άτομα που θα δώσουν βραχυπρόθεσμες λύσεις ώστε να εισπραχθούν και φέτος συνδρομές από τα μέλη.
Ένας σύλλογος μπορεί να ζει και να ευημερεί θέτοντας στόχους τους οποίους σε κάποιο βαθμό πετυχαίνει. Μπορεί όμως και να επιζεί εξυπηρετώντας προσωπικές φιλοδοξίες κάποιων μελών που είτε διψάνε για αυτοπροβολή, είτε αποκομίζουν κέρδη εκμεταλλευόμενοι την δυνατότητα τους να διαχειριστούν την περιουσία ενός συλλόγου.
Στην δεύτερη περίπτωση δεν είναι μόνο η διαχείριση ενός χρηματικού ποσού που μπορεί να προέρχεται από συνδρομές ή δωρεά πχ κάποιας τράπεζας, αλλά και κέρδη από την φιλοξενία (παράδειγμα τραβηγμένο λέμε τώρα) ενός WiFi δικτύου στην θέση αναμεταδότη σε ένα βουνό! Ποιος θα ελέγξει τι κεραίες έβαλαν μαζί με τις απαραίτητες για την λειτουργία του αναμεταδότη και ποιον "εξυπηρέτησαν" με το αζημίωτο? Συμβαίνουν αυτά! Συμβαίνουν εννοώ μακριά από εμάς, σε άλλη Γη σε άλλα μέρη, όταν δεν υπάρχει διαφάνεια ή όταν κάποιες επιτροπές έχουν στεγανά και δεν δημοσιοποιούν τις δαπάνες τους...
Ένας σύλλογος όμως είναι χρήσιμος για κάποιους, και μόνο ως ταμπέλα. Για αυτοπροβολή κάποιος μπορεί να δηλώνει πρόεδρος ή αντιπρόεδρος του τάδε συλλόγου με τον χι βαρύγδουπο τίτλο σε τρίτους κατά κανόνα αδαείς με το αντικείμενο. Ή να περιφέρεται σε εκπομπές πρωινής ζώνης μαζί με άτομα που αυτοπροσδιορίζονται ως πρόεδροι πχ σε ινστιτούτα ή άλλα κοινωφελή ιδρύματα που στερούνται έδρας! Γίνονται αυτά. Όχι εδώ βέβαια! Εμείς δεν είμαστε καραγκιόζηδες να περιφερόμαστε σε Τατιάνες. Να τα λέμε αυτά...
Ένας σύλλογος επίσης είναι εγκεφαλικά νεκρός όταν δεν παράγει έργο. Όταν στον απολογισμό βλέπεις να βάζουν αγιασμούς, ημινυχτερινούς αγώνες και κοπή πίτας για να δικαιολογήσουν την φετινή τους ύπαρξη, όταν διηγούνται τον εθνικό, παγκόσμιο, υπερατλαντικό ρόλο του συλλόγου σε τριάντα νυσταγμένα (και πεινασμένα) μέλη που βιάζονται να τελειώνουν.
Ο σύλλογος έχει πεθάνει όταν δεν αναζωογονείται με νέο αίμα. Αυτό μπορεί να είναι και σημείο των καιρών, το αντικείμενο -ανάλογα το πως πλασάρεται- ίσως θεωρηθεί παροχυμένο. Οι νέοι σήμερα είχαν κινητό τηλέφωνο από τα βρεφικά τους χρόνια, τι να τους πει κάποιος για δυσκολίες επικοινωνίας και σεισμούς του 1986?? Ενδεχομένως να πληρώσουν μια πρώτη συνδρομή σε σύλλογο θεωρώντας πως είναι απαραίτητο. Βλέποντας όμως το τι γίνεται η πρώτη συνδρομή είναι συγχρόνως και η τελευταία.
Και εδώ αποκτούν ρόλο οι λεγόμενες γλάστρες. Αυτοί που πλαισιώνουν πάντα τον αιώνιο πυρήνα -την πραγματική διοίκηση του συλλόγου- εξωραΐζοντας δήθεν το ΔΣ που θα προκύψει, ενδεχομένως και οι ίδιοι αφελείς, τάζοντας αλλαγές, διαφάνεια, ανοιχτές συνεδριάσεις του ΔΣ, κατάργηση στεγανών και άλλα ωραία που όμως δεν πραγματοποιούνται ποτέ.
Πολλοί νομίζουν ότι ο εγκεφαλικά νεκρός είναι ένας ζωντανός οργανισμός σε καταστολή. Που έχει ελπίδες ανάνηψης, που κάποια στιγμή θα ορθοποδήσει. Μέγα λάθος. Ο εγκεφαλικά νεκρός έχει πεθάνει, απλά κάποια όργανα υποστηρίζονται μηχανικά. Για να προλάβουν κάποιοι μακρινοί συγγενείς να τον αποχαιρετήσουν. Μετά τραβήξτε την πρίζα! Αφήστε τον σύλλογο να πεθάνει ήσυχα χωρίς φαιδρότητες σε Τατιάνες και Ράμπους που περιφέρονται με στολές και παράσημα.
Να ζήσουμε να τον θυμόμαστε...
The DXrobot
