Dubus CW EME Contest 2012

Πολλοί ραδιοερασιτέχνες συχνά γκρινιάζουμε για κακοτυχίες και για τον διάσημο κύριο Murphy και γενικά διαμαρτυρόμαστε έντονα για  ότι μας πάει στραβά. Κατά την γνώμη μου, τις περισσότερες φορές αυτή η «κακοτυχία» είναι αποτέλεσμα δικής μας παράβλεψης σε λεπτομέρειες που ίσως δεν πήραμε αρκετά σοβαρά όταν έπρεπε. Κάποιες άλλες φορές όμως, η τύχη είναι πραγματικά τόσο ενάντια μας, που μας κάνει να πιστεύουμε ότι κάποιος μας κάνει voo doo.

Σπαγγέτι

Οι κεραίες μου (4 x 16 στοιχείων διασταυρούμενης πόλωσης) τις οποίες εγκατέστησα πέρσι το καλοκαίρι στο EME QTH μου στην Τζιά και που παρουσίασα σε προηγούμενο άρθρο, κείτονταν εδώ και λίγο καιρό κατεστραμμένες και ξαπλωμένες στην γή ως αποτέλεσμα δυνατού αέρα 11 μποφόρ που φυσούσε στην περιοχή. Να μου πεις, δεν το γνώριζες ότι στην περιοχή τα 9 – 10 μποφόρ επαναλαμβάνονται 4-5 φορές κάθε χειμώνα? Το γνώριζα. Δεν ήξερες ότι 9μ + μήκος κεραίες δύσκολα επιβιώνουν σε τέτοιο αέρα? Το ήξερα. Δεν στα είχαν πει? Μου τα είχαν πει. Και τι έκανα για αυτό? Απλά ήλπιζα ότι θα τα καταφέρουν να επιβιώσουν, αλλά χωρίς πραγματικά να κάνω κάτι παραπάνω, κάποια κατασκευαστική υπέρβαση που θα τις έσωζε. Τις κατέβαζα μεν στην γή όταν δεν ήμουν εκεί και τις έδενα κάτω με σκοινιά αλλά όπως αποδείχθηκε αυτό ήταν ελάχιστο. Όταν έφτασα στο νησί ένα πρωινό τέλος Φλεβάρη, μετά από δύο μήνες απουσίας λόγω κακοκαιρίας, οι μεν δύο κάτω κεραίες της τετράδας δεν είχαν πάθει τίποτε γιατί σχεδόν ακουμπούσαν στο έδαφος, αλλά οι δύο επάνω…… είχαν γίνει σπαγγέτι, μία μάζα αλουμίνια που ούτε κάν μπόρεσα να ξεχωρίσω.

4 x 32JXX2 …qrt

Δεν αντέχουν πάνω από .....130 km/hr αέρα !!

Η απογοήτευση φυσικά ήταν μεγάλη διότι η τετράδα αυτή δεν πρόλαβε ούτε χρόνο να κλείσει. Την χρησιμοποιήσαμε 3-4 φορές και αυτό ήταν όλο. Αλλά – ο καθ’ ένας με την τρέλα του – εμένα με ένοιαζε περισσότερο το ότι λίγες μέρες αργότερα, στις 30 Μαρτίου είχαμε το Dubus CW EME Contest 2012 το οποίο είχαμε ήδη χάσει το 2011…..αλλά πώς θα λάβουμε μέρος με τον Μιχάλη SV8GKE χωρίς κεραίες? Ήδη το ειδικό διακριτικό J48OAA είχε εγκριθεί και περιμέναμε τον διαγωνισμό αυτό πως και πως, μια και είναι ο σημαντικότερος που γίνεται για CW EME .

Ευτυχώς ο Μιχάλης, σαν κλασσικός ραδιοερασιτέχνης, είχε στην αποθήκη του ότι χρειαζόταν για τέτοιες περιπτώσεις. Από συλλογή του λοιπόν από – ολοκαίνουρια πάντα - υλικά, ανασύραμε 6 κεραίες 8 στοιχείων (8JXX2) οριζόντιας πόλωσης και ένα 6πλό divider τα οποία θα έπρεπε να στηθούν πριν το contest και να ξανακατεβούν μετά. Κανένα πρόβλημα, όρεξη υπάρχει και προχωράμε. Τo contest άρχιζε 24:00z Παρασκευή 30 Μαρτίου και έληγε 48 ώρες αργότερα. Ανατολή φεγγαριού εμείς είχαμε ουσιαστικά το μεσημέρι του Σαββάτου, οπότε υπήρχε χρόνος να πάμε στο νησί από Παρασκευή απόγευμα και να κάνουμε την εγκατάσταση. Έτσι νομίζαμε τουλάχιστον.

Χτύπα Ξύλο

Η κακοτυχία συνεχίζεται λοιπόν και μια έκθεση σχετική με το την δουλειά μου η οποία λαμβάνει χώρα κάθε δύο χρόνια (!) στο Μιλάνο και στην οποία πρέπει να συμμετέχω, έτυχε ακριβώς την εβδομάδα πριν το contest. Δεν ιδρώνουμε όμως, κάνουμε τις απαραίτητες ενέργειες και κανονίζω να επιστέψω Παρασκευή πρωί από Μιλάνο, να είμαι 14:30 Αθήνα, να πάω απευθείας Λαύριο και να συναντηθώ με τον Μιχάλη ώστε να περάσουμε απέναντι με το καράβι των 18:00. Στις 19:00 θα ήμασταν Τζιά, θα συναρμολογούσαμε τις κεραίες και το επόμενο πρωί, με το πρώτο φως,  θα τις τοποθετούσαμε στον πύργο στο υπάρχον H frame το οποίο λίγη μόνο διόρθωση ήθελε ώστε να έρθει στην σωστή απόσταση που απαιτούν οι μικρότερες αυτές κεραίες.

Πολύ ικανοποιημένος που τα σχεδίασα όλα όμορφα παρ’ όλες τις κακοτυχίες έφυγα για Μιλάνο. Ήρθε λοιπόν η Παρασκευή της επιστροφής στην Αθήνα, πάω από νωρίς στο αεροδρόμιο, η πτήση ήταν στην ώρα της, πίνω τον καφέ μου, σκέφτομαι τις δουλειές που πρέπει να γίνουν ώστε να λειτουργήσει το σύστημα σωστά, να θυμηθώ να βγάλω το ρελε πόλωσης αφού θα έχουμε μονο οριζόντια, να προσέξουμε να βάλουμε το πρόσθετο κομμάτι ιστού με τις 2 εξτρα κεραίες στον επάνω μέρος διότι το σύστημα έχει βάρος ώστε να τις γυρνάει το μοτερ χωρίς πρόβλημα κλπ.

Αναγγελία αναχώρησης της πτήσης, επιβίβαση, τροχοδρόμηση. Απογείωση…… Θόρυβος…… Περίεργος θόρυβος……. Το αεροπλάνο σταματάει την άνοδο και κάνει περίεργες απότομες κινήσεις…… Κάτι δεν πάει καλά……. Παγώσαμε. Ησυχία στην καμπίνα. Αναμονή……. Μόνο ο περίεργος θόρυβος συνεχίζει να ακούγεται. Κάτι δεν λειτουργεί όπως πρέπει. Ψιλοπανικός αλλά υπό έλεγχο. Οι σκέψεις της στιγμής είναι δύσκολο να περιγραφούν. Μετά από μισή ώρα χαμηλής πτήσης γύρω από τον Μιλάνο, ο πιλότος αναγγέλλει επιστροφή στο αεροδρόμιο λόγω βλάβης. Προσγείωση, παρατεταμένο χειροκρότημα και επιστροφή στης καρδιάς στους φυσιολογικούς κτύπους της. ΟΚ είμαστε όρθιοι. Πάμε παρακάτω.

Το αεροπλάνο είχε βλάβη που δεν επιδιορθώνονταν και έπρεπε να περιμένουμε άλλο αεροσκάφος να έρθει από Αθήνα να μας πάρει. Και έτσι έγινε μετά από 6 ώρες αναμονής. Το καράβι για Τζιά βέβαια χάθηκε, ο Μιχάλης ενημερώθηκε και έμεινε στην Κόρινθο. Το επόμενο καράβι ήταν το πρωί τους Σαββάτου στις 08:30 και ήμασταν μέσα αφού και εγώ προσγειώθηκα με ασφάλεια στο Ελ.Βενιζέλος το προηγούμενο βράδυ αλλά και Μιχάλης άφησε τα ψηφιακά ξυπνητήρια και χρησιμοποίησε το καλύτερο, το οργανικό: την δίχρονη ανηψιά του που στις 05:00 κάθε πρωί κλαίει για γάλα (!)

Contest

Σύμφωνα με τον VE7BQH η βέλτιστη απόσταση stacking μεταξύ αυτών των κεραιών είναι 3,44μ οριζόντια και 3,15μ κάθετα. Τα κάθετα τμήματα του H frame που χρησιμοποιούσαμε για τις παλιές κεραίες, έπρεπε να μακρύνουν 2 μέτρα επιπλέον ώστε το stacking να είναι σωστό. Για αυτό το λόγω χρησιμοποιήσαμε 2 τεμάχια fiberglass σωλήνα από παλιότερο κεραιο-σύστημα τα οποία είναι εύκολα στην τοποθέτηση με δύο απλές δαγκάνες αλλά και ελαφριά ώστε να μην προσθέσουν πολύ βάρος. Σε κάθε ένα από τα δύο κάθετα τμήματα του H frame έπρεπε να τοποθετηθούν 3 κεραίες, με αποτέλεσμα οι μεσαίες κεραίες να πέφτουν πάνω στο οριζόντιο boom. Για να το αποφύγουμε αυτό, αφού θα δημιουργούσε πρόβλημα στην ακτινοβολούμενη δέσμη της κεραίας, βάλαμε την μεσαία κεραία 0,5μ κάτω από το οριζόντιο boom του H frame, μετρήσαμε 3,15 μ πάνω και 3,15 μ κάτω και τοποθετήσαμε τις δύο άλλες κεραίες. Αφού και το κάθετο αλλά και το οριζόντιο stacking ολοκληρώθηκαν σωστά και οι κεραίες τοποθετήθηκαν, το 6πλό power divider μπήκε στην θέση του και έγιναν οι συνδέσεις. Το κουτί με τους προ-ενισχυτές και τα ρελέ του παλιού συστήματος ήταν ήδη εκεί, και μόνο η αφαίρεση του ρελέ πόλωσης χρειάστηκε.

Πρόσεχε είπαμεεεε !!!!

Ήμασταν έτοιμοι. Η ώρα ήταν ήδη 15:30 και είχαμε χάσει την ανατολή του φεγγαριού για 20 μοίρες τουλάχιστον. Δεν πειράζει όμως, μπροστά σε αυτά που περάσαμε, κανένα πρόβλημα για λίγη καθυστέρηση. Ανοίγουμε λοιπόν τον πομποδέκτη, τους προενισχυτές και………..ηλεκτρικός θόρυβος S3 – S4. Νεύρα. Δεν τα παρατάμε όμως, ψάχνουμε την μπάντα να δούμε αν ακούγεται κάτι. Ποτέ δεν είχαμε δοκιμάσει 6 κεραίες 8ρες. Θεωρητικά το κέρδος μας ήταν γύρω στα 19,5dBd πριν τις απώλειες. Ο ηλεκτρικός θόρυβος όμως μας εμπόδιζε να αντιληφθούμε καλά την απόδοση της κεραίας αυτής στην λήψη. Το πρώτο QSO ήρθε στις 17:22 με τον Stan OK1MS, δηλαδή δύο ώρες αργότερα. Ο θόρυβος είχε λίγο μειωθεί αλλά παρέμενε ενοχλητικός. O Stan με 8 μεγάλες κεραίες 14 στοιχείων και QRO, δύσκολα πέρναγε στο δέκτη μας. Ή οι συνθήκες διάδοσης ήταν κακές ή το κεραιοσύστημα αυτό δεν ήταν αρκετό για να κάνει την δουλειά. Όμως 19,5dBd δεν είναι άσχημα για CW EME και πόσο μάλλον όταν έρχονται από 6 κεραίες αντί από 4. Η θεωρεία λέει ότι όσο περισσότερες κεραίες, ακόμη και μικρές, τόσο καλύτερη η λήψη. Για παράδειγμα η απόδοση ενός συστήματος 12 κεραιών με 22dBd απολαβή, είναι πολύ καλύτερο από ένα σύστημα 4 κεραιών με τα ίδια 22dBd απολαβή, τουλάχιστον ως προς την λήψη.

SV8GKE επί το έργον !

6 x 8 elements 8JXX2, 19.5dBd

Μετά τον Stan, στο log μας προστέθηκε ο Δημήτρης SV1BTR με το πάντα τεράστιο σήμα του από 16 μικρές κεραίες cross, ο έτερος Δημήτρης (Dmitry) UA3PTW με 8 x 15 στοιχεία, o Jorgen OZ1HNE με 8 cross κεραίες 8 στοιχείων και o πολύ δυνατός Franco Ι2FAK με τις 16 x 19 Log Loop Yagi κεραίες του. Η ώρα είχε πάει 23:00 και ο ηλεκτρικός θόρυβος είχε φτάσει S7 οπότε σταματήσαμε την προσπάθεια.

Την επόμενη μέρα συνεχίσαμε με τον Alex RU1AA με 16 κεραίες του 14 στοιχείων προσαρμοζόμενης πόλωσης (ώστε να υπερνικούν το φαινόμενο Faraday που αναλύσαμε σε προηγούμενο άρθρο), με τον Doru YO2AMU με 4x5wl οριζοντιες κεραίες, τον Chris SP7DCS με την καταπληκτική κατασκευή του 16 κεραιών x 8 στοιχείων open wire feed και τέλος από την άλλη άκρη του Ατλαντικού με τον Jo K9MRI με 8 κεραίες του 14 στοιχείων διασταυρούμενης πόλωσης.

Ακούσαμε επίσης τους Ron N4GJV ( 4 x 3.1wl) , Franco IK2DDR (4 x 19Log Loop Yagi), Christo LZ1DP και Jarda OK7XX (με remote controlled κεραίες) τους οποίους καλέσαμε για αρκετή ώρα αλλά προς μεγάλη απογοήτευση μας, πήραμε μόνο QRZ στην καλύτερη περίπτωση. Σε άλλες περιπτώσεις δεν πήραμε καμία απάντηση.

Γιατί όμως συνέβη αυτό?  Ενώ μέχρι πρότινος με τα παλιά κεραιοσυστήματα διασταυρούμενης πόλωσης, όταν δεν μας άκουγαν στην μία πόλωση συνήθως μας άκουγαν στην άλλη, τώρα που οι κεραίες ήταν μόνο οριζόντιες, δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτε περισσότερο, για τα φαινόμενα της διάδοσης, από το να περιμένουμε και να ευχόμαστε να μην χαθεί το σήμα του ανταποκριτή μας, μέχρι να «γυρίσει» η πόλωση του σήματος που επιστρέφει μετά την ανάκλασή του στο φεγγάρι και να ακουστούμε. Στις 4 παραπάνω περιπτώσεις δεν έγινε έτσι και το QSO χάθηκε. Με διασταυρούμενης πόλωσης κεραίες, ίσως τα QSO αυτά να είχαν ολοκληρωθεί. Είναι επίσης βέβαιο ότι θα είχαμε ακούσει ακόμη περισσότερους σταθμούς αλλά και με μεγαλύτερη ευκολία. Δεν μπορείς όμως να τα έχεις όλα. Και γρήγορη τοποθέτηση κεραιοσυστήματος, και εύκολη κατασκευή, και απλή συνδεσμολογία αλλά και κορυφαία απόδοση. Κάτι πρέπει να θυσιάσεις.

Ας δούμε όμως με λίγο μεγαλύτερη λεπτομέρεια το θέμα της διάδοσης και την σημασία της πόλωσης με την βοήθεια του Ian White G3SEK, από τον ιστιότοπο του οποίου έχουν μεταφραστεί τα παρακάτω (http://www.ifwtech.co.uk/g3sek/eme/pol4.htm#End) μετά από έγκριση του.

Η σημασία της Πόλωσης στο ΕΜΕ

Από τους 432MHz και κάτω, στο ΕΜΕ πολλοί δουλεύουν με γραμμική πόλωση όμοια με αυτή που χρησιμοποιείται σε άλλα VHF/UHF DX, δηλαδή οριζόντια. Το πρόβλημα όμως στο ΕΜΕ είναι ότι η πόλωση του σήματος που εκπέμπεται, περιστρέφεται πρίν φτάσει στον δέκτη του ανταποκριτή μας με αποτέλεσμα την μεγάλη του εξασθένηση. Θυμηθείτε ότι τα σήματα στο ΕΜΕ βρίσκονται πολύ κοντά στο όριο του θορύβου και έχουν γρήγορη εξασθένηση, με αποτέλεσμα ακόμη και 1dB  απώλεια  να είναι άμεσα αντιληπτό.

Εικόνα 1: Περιστροφή 27° επιφέρει 1dB απώλεια.

Για να διατηρήσουμε τις απώλειες του σήματος κάτω από 1dB η διαφορά πόλωσης των σημάτων πρέπει να είναι περίπου ± 20° - 30° μοίρες. Τα καλά νέα είναι ότι η απώλεια σήματος εντός των ±20° είναι σχετικά μικρό.

Γεωμετρική Περιστροφή

Αν ο σταθμός που εκπέμπει και ο ανταποκριτής του βρίσκονται σε διαφορετικές ηπείρους, θα υπάρχει σχεδόν πάντα περιστροφή της πόλωσης ανάμεσα τους λόγω της σχετικής θέσης τους στη Γή. Αυτό αποκαλείται γεωμετρική περιστροφή.

Εικόνα 2:Το σήμα εκπέμπεται οριζόντια στις 0° και μετά την αντανάκλαση του στο φεγγάρι επιστρέφει με 90° περιστροφή.

Η γεωμετρική περιστροφή εξαρτάται επίσης από την θέση του φεγγαριού και για αυτό διαφοροποιείται με τον χρόνο σε κάθε πέρασμα του φεγγαριού.

Εικόνα 3: Γεωμετρική περιστροφή της πόλωσης ανάμεσα σε δύο σταθμούς μέσα σε 6 ώρες.

Δείτε στην εικόνα 3 πώς η γωνία της γεωμετρικής περιστροφής αλλάζει από +45° σε +90° και μετά μειώνεται σχεδόν στις 0° κατά την δύση του φεγγαριού στον σταθμό που βρίσκεται ανατολικά. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει σε κάθε πέρασμα του φεγγαριού.

Περιστροφή Faraday

Η περιστροφή Faraday συμβαίνει όταν ένα σήμα με γραμμική πόλωση περνάει μέσα από την ιονόσφαιρα. Όταν το ηλεκτρομαγνητικό κύμα αλληλεπιδρά με τα φορτισμένα σωματίδια και το μαγνητικό πεδίο της Γής τότε η πόλωση περιστρέφεται. Όταν το σήμα αυτό κάνει ανάκλαση στο φεγγάρι και επιστρέψει στη Γή περνώντας και πάλι από την ιονόσφαιρα, η πόλωση του θα περιστραφεί ακόμη περισσότερο προς την ίδια κατεύθυνση καθώς η το φαινόμενο Faraday δεν αυτό-ακυρώνεται, όπως και δεν μπορεί να προβλεφθεί. Πρέπει να την δεχθούμε όπως και όποτε μας παρουσιάζεται.

Η περιστροφή Faraday είναι ανάλογη με 1/(συχνότητα)² οπότε όταν η ιονόσφαιρα αλλάζει, η γωνία πόλωσης αλλάζει 9 φορές ταχύτερα στους 144Mhz παρά στους 432Mhz. Αυτό μπορεί να έχει αρκετά αρνητικά αποτελέσματα. Στους 144Mhz και σε συνθήκες αστάθειας, η περιστροφή Faraday μπορεί να συμβεί γρήγορα ώστε να χαθεί η επαφή με τον ανταποκριτή πριν το QSO ολοκληρωθεί. Όμως ακόμη και όταν η ιονόσφαιρα είναι σταθερή, τότε η πόλωση στους 432Mhz μπορεί να παραμείνει σταθερή αλλά σε …. «κακή» γωνία για ολόκληρη μέρα !!

Σε συνθήκες ασταθούς ιονόσφαιρας, τα ΕΜΕ σήματα μπορούν να επιστρέψουν στην Γή σε διάφορες γωνίες. Σε ακραίες καταστάσεις η ένταση του σήματος είναι όμοιο σε όλες τις γωνίες πόλωσης το οποίο σημαίνει περεταίρω απώλειες μέχρι και 3dB ή και ακόμη περισσότερο εάν υπάρξουν και άλλες απώλειες μέσα στην ιονόσφαιρα.

Γεωμετρική Περιστροφή + Περιστροφή Faraday = Πρόβλημα !

Ο Paul Kelly, N1BUG, έχει καθαρά επισημάνει ότι ούτε η Γεωμετρική Περιστροφή αλλά ούτε και η Περιστροφή Faraday από μόνες τους αποτελούν πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ο συνδυασμός των δύο. Αυτά τα δύο φαινόμενα πάντοτε θα εμφανίζονται συνδυασμένα στο ΕΜΕ. Όταν κάποιος «δουλεύει» ένα σταθμό σε διαφορετική ήπειρο ή σε πολύ μεγάλη απόσταση Ανατολής/Δύσης, το πιθανότερο είναι να υπάρχει διαφορά πόλωσης λόγω της διαφορετικής ώρας της ημέρας. Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι πολύπλοκο. Τα διάγραμμα παρακάτω είναι ένα απλουστευμένο παράδειγμα Γεωμετρικής και Faraday περιστροφής ανά 45^ο .

Εικόνα 4. Λευκό : όμοιες πολώσεις, οι σταθμοί μπορούν να ακουστούν

              Γρι     : διαφορά πόλωσης, οι σταθμοί ακούγονται με δυσκολία

              Μαύρο : αντίθετη/σταυρωτή (cross) πόλωση, οι σταθμοί δεν ακούγονται

Τι Συμβαίνει “On Air”

Το παραπάνω παράδειγμα στην εικόνα 4 μας δείχνει 5 διαφορετικές περιπτώσεις:

1. Και Γεωμετρική περιστροφή και Faraday 0^ο μας δίνουν όμοια πόλωση στους δύο σταθμούς, άρα οι πιθανότητες επίτευξης του QSO είναι μεγάλες. Ο σταθμός μπορεί να ακούει την echo (ηχώ)του στο φεγγάρι και να «δουλέψει» σταθμούς στην ίδια ήπειρο με αυτόν.
2. Οποιοσδήποτε συνδυασμός ±90° και ±90° επίσης δίνουν όμοιες πολώσεις και στους δύο σταθμούς λόγω του ότι η γεωμετρική και η Faraday περιστροφή ακυρώνονται. Σε αυτήν την περίπτωση μπορούμε συχνά να «δουλέψουμε» σταθμούς σε διαφορετική ήπειρο με καλά σήματα και από τους δύο σταθμούς ενώ η echo μας και οι σταθμοί στην ίδια ήπειρο με εμάς ίσως δεν ακούγονται τόσο καλά.
3. Οποιοσδήποτε συνδυασμός 0^ο και 90^ο μας δίνουν μεγάλες απώλειες λόγω αντίθετης/σταυρωτής (cross) πόλωσης. Δεν ακούγονται σταθμοί και ούτε echo (ηχώ).
4. Οποιοσδήποτε συνδυασμός που περιλαμβάνει μόνο μία περιστροφή ±45°, δίνει 3dB απώλειες σε σχέση με την περίπτωση όπου οι πολώσεις είναι όμοιες.
5. Ο συνδυασμός ±45° με επίσης ±45° δίνουν μονομερή διάδοση (one way propagation) – ο πρώτος σταθμός ακούει τον δεύτερο χωρίς πρόβλημα ενώ ο δεύτερος δεν ακούει καθόλου τον πρώτο.

Το πραγματικά μεγάλο πρόβλημα είναι η περίπτωση 5 όπου και η γεωμετρική και η Faraday περιστροφή συνδυάζονται στο να δώσουν μονομερή διάδοση. Αυτό είναι συχνότερο όταν η γεωμετρική περιστροφή είναι περίπου ±45° και συμβαίνει συνήθως δύο φορές  σε κάθε διηπειρωτικό πέρασμα του φεγγαριού από Ανατολή προς Δύση.

Ο Ν1BUG έχει επιβεβαιώσει το φαινόμενο αυτό αναλύοντας πολλά ΕΜΕ-logbooks και βρήκε ότι σταθμοί με οριζόντια πόλωση έχουν λιγότερες πιθανότητες να επιτύχουν QSO μεταξύ τους όταν η γεωμετρική πόλωση είναι κοντά στις ±45°.

Αν έχει κάποιος σταθερή οριζόντια πόλωση, η μονομερής διάδοση είναι μια πραγματικότητα που πρέπει να αντιμετωπίσει. Συχνά Ευρωπαϊκοί σταθμοί ακούν Αμερικάνους να καλούν CQ οι οποίοι όμως ποτέ δεν τους απαντούν. Ή συμβαίνει το αντίστροφο, οι Ευρωπαϊκοί σταθμοί να καλούν και οι Αμερικάνοι που τους ακούν να απαντούν χωρίς όμως ανταπάντηση. Αρχικά αυτό προκαλεί αντιδράσεις του στυλ «είναι κουφός??» ή «μα με τι ισχύ εκπέμπει αυτός??» αλλά μετά από λίγη ώρα όλοι καταλαβαίνουν τι συμβαίνει. Η εξήγηση είναι πάντα η «μονομερής διάδοση».

6 x 8 elements στο στόχο.

Συμπεράσματα

Προφανώς ένα μόνο διήμερο χρήσης της κεραίας αυτής δεν είναι ικανό να μας δώσει συμπεράσματα σε σχέση με τις παλιότερες κεραίες που χρησιμοποιούσαμε. Για να κρίνεις ένα κεραιοσύστημα πρέπει να το λειτουργήσεις αρκετές φορές με διάφορες συνθήκες διάδοσης και φυσικά να κάνεις μετρήσεις sun noise κλπ ώστε να βγάλεις ασφαλή συμπεράσματα. Κάτι τέτοιο δεν έιχαμε τον χρόνο να κάνουμε δυστυχώς.

• Το πρώτο μας κεραιοσύστημα ήταν 4x8 el cross yagi, 18dBd gain
• To δεύτερο ήταν 4x16 el cross yagi με 20,2dBd gain
• Αυτό ήταν 6 x 8 el οριζόντιες μόνο yagi με 19,5dBd gain.

Κάπως έτσι, σύμφωνα με το gain, ήταν και η αρχική εντύπωση που αποκομίσαμε από την λειτουργία του νέου συστήματος. Σαφώς καλύτερη λήψη από τις 4x8ρες, κάπως ασθενέστερο από τις 4x16ρες. Η σημαντική διαφορά όμως ήταν ή έλλειψη κάθετης πόλωσης η οποία ήταν έντονη και η οποία αν υπήρχε τα αποτελέσματά μας θα ήταν σαφώς ανώτερα.

Κατά την διάρκεια του contest αυτού μας φάνηκε ότι τις πρώτες ώρες κάθε μίας από τις δύο ημέρες, η διάδοση δεν ήταν καλή. Τα σήματα έδειχναν πεσμένα και σταθμοί που συνήθως περνάνε δυνατά, ακούγονταν με δυσκολία. Καθώς πέρναγε η ώρα, η διάδοση έδειχνε να καλυτερεύει. Αργότερα, μετά το τέλος του constest, ανταλλάσοντας απόψεις με άλλους συμμετέχοντες είδαμε ότι μάλλον τα συμπεράσματα μας ήταν σωστά. Ο συνεχής όμως ηλεκτρικός θόρυβος μας κούρασε πολύ και δεν μας επέτρεψε να έχουμε καλύτερο αποτέλεσμα.

Ο απολογισμός κατά την επιστροφή ήταν θετικός. Γράψαμε 9 QSO στο logbook, διασκεδάσαμε αφάνταστα, η μεγάλη δυσκολία στην λήψη έδωσε τεράστια αξία σε κάθε μία από τις επαφές μας και γενικά χαρήκαμε την συμμετοχή μας αυτή περισσότερο από κάθε προηγούμενη.

Α ναί, και φυσικά, είμαστε ακόμη ζωντανοί.

73

Κώστας

SV1OAA