Λάτρης της σάτιρας και του χιούμορ γενικότερα, έβλεπα τα σκίτσα του Αρκά υπερβολικά κάποτε. Βέβαια η υπερβολή είναι η κυριότερη μέθοδος σάτιρας, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας τώρα. Το γουρούνι που ερωτοτροπούσε με τις παρθένες κότες, ίσως είναι μια εξήγηση της μεταλλαγής του ιού της γρίπης των πτηνών σε γρίπη των χοίρων.Είναι μια κλασική περίπτωση που το υπερβολικό του σήμερα, γίνεται συνηθισμένο αύριο και το χιούμορ «προφητεύει» κάποιες εξελίξεις, περιγράφοντας τες σε άσχετο χρόνο.
Πολλές φορές με είχε απασχολήσει η προχειρότητα με την οποία προετοιμάζονται και βγαίνουν στον αέρα οι συνάδελφοι ραδιοερασιτέχνες. Την είχα περιγράψει πολλές φορές, και πάντα ήταν ήρωες αυτοί οι ημιμαθείς που βγαίνουν στον αέρα με βαρύγδουπες δηλώσεις για την προϊστορία τους. Τονίζουν ότι ναι μεν πέρασαν τις εξετάσεις σήμερα, αύριο θα παραλάβουν και το διακριτικό, αλλά έχουν παρελθόν που όλοι οι άλλοι πρέπει τουλάχιστον να αυτό-μαστιγωθούμε . «30 χρόνια στον αέρα», «50 χρόνια στα ερτζιανά», «100 έτη στους ασυρμάτους…»
Αρχίζω να αναρωτιέμαι μήπως ο Μαρκόνι ζει ακόμα ανάμεσα μας!
Αντιστρόφως στον αέρα, δείχνουν ότι δεν έχουν καμία απολύτως ραδιοερασιτεχνική παιδεία, και αυτό αναδεικνύει και τις ευθύνες των συλλόγων που εκπαιδεύουν(;) τους νέους συναδέλφους και τους αφήνουν στην τύχη τους αφού εισπράξουν την συνδρομή και κόψουν και την πρωτοχρονιάτικη πίτα τους.
Έτσι στην πρώτη ευκαιρία που οι παραπάνω έρθουν σε επαφή με συναδέλφους από άλλο κράτος, γίνεται αντιληπτή η άβυσσος που μας χωρίζει.
Χαρακτηριστική είναι η άγνοια του απαραίτητου qra locator για να ολοκληρωθεί μια επαφή στα VHF, κίλο μάικ κατά ορισμένους!! Έτσι αντί του αριθμού που αντιστοιχεί στο «τετράγωνο» από το οποίο εκπέμπουμε, κάποιοι δίνουν το Άγιος-Φλώρος Μεσσηνίας, Παραλία Σάπιο Καράβι, Γαργαλιάνοι κλπ.Η προαναφερθείσα προχειρότητα ευθύνεται και για την άγνοια βασικών τεχνικών επικοινωνίας, θα αναφέρω τη χρήση οριζόντιας πόλωσης για παράδειγμα. Έχει τύχει να εξηγήσουμε σε κάποιους συναδέλφους ότι για να έχουν αξιώσεις να μιλήσουν με εξωτερικό στα 2Μ, θα πρέπει να έχουν συγκεκριμένο setup στο σταθμό τους. Η συνήθης απάντηση είναι ότι “δεν μας ενδιαφέρει να μιλήσουμε με εξωτερικό, αρκούμαστε στους επαναλήπτες!”
Λαμπρά! Σε τέτοιες περιπτώσεις εγώ τους προσανατολίζω στη χρήση ράμπερ! Το κακό είναι
ότι όταν υπάρχει πχ σποραδικό, όλοι αυτοί που τον υπόλοιπο καιρό “δεν ενδιαφέρονται” πλακώνουν στο 144,300 και αρχίζουν να μιλάνε μεταξύ τους σχολιάζοντας για ότι είδαν στο κλάστερ! Εννοείται ότι δεν ακούνε τίποτα, σαν να έχουν καρότα στα αφτιά τους, απλώς καταλαμβάνουν την συχνότητα εμποδίζοντας κάποιους άλλους να κάνουν επαφές.Υπάρχουν και SV που το κάνουν πιο οργανωμένα: Βάζουν σε λειτουργία το χάρβαλο που πήραν από το χάμφεστ, ο προηγούμενος το είχε κατσαβιδιάσει για να πατάει τους άλλους, και όποιος αντέξει. Εύρος από το 290 στο 320! Κάνουν τρεις επαφές -150 ήταν αυτοί που καλούσαν- και σου λένε: “είδες τελικά που μίλησα με την κάθετη; 200 βατάκια!”
Σε κάποιο παλιό περιοδικό, νομίζω σε PW της δεκαετίας του 90, είχα διαβάσει ειδική αναφορά για τους ελληνικούς σταθμούς “που δυστυχώς χρησιμοποιούν κάθετες κεραίες…”. Και το περασμένο καλοκαίρι όμως είδα στο διαδίκτυο να γράφουν διάφορα για δικούς μας. Το
Μάλιστα κάποιοι καλωσόριζαν τον σταθμό και του έλεγαν ευγενικά να μείνει στην παρέα, συζητούσαν για τον καύσωνα, και μετά από δέκα λεπτά όταν ερχόταν πάλι η σειρά, του περνούσαν μικρόφωνο!! “Μα γιατί δεν παίρνει;; Θα έχει εσωτερικό πάρε ρε Βασιλάκη και θα του περάσουμε στον επόμενο γύρο...”
Ρίξτε μια ματιά εδώ, είναι διάφορες αναφορές λήψης από σποραδικό άνοιγμα του περασμένου καλοκαιριού (απ όπου και η παραπάνω φωτογραφία). Γνωστός Γερμανός συνάδελφος περιγράφει την… τραυματική εμπειρία του. Για να μην νομίσει κάποιος ότι γράφω υπερβολές!








































